eve geldim...annemin evinden getirdiğim eşyalardan oluşan koli yığını arasından iki tane minik seçip açtım...içinden çıkan sürpriz, anne evi kokulu bardakları, tabakları az sayıdaki dolaplarımıza yerleştirdim...

ağlamamak için kendimi zor tutuyorum...kolay olmayan anlar...içim acıyor...bu davranışım umutsuzluğumun göstergesi...günün birinde bir "ev" kavramım olursaya saklamıştım bu özel anları...ama ya hiç olmazsa...erteleme dedim kendime...altı üstü bi kaç gazete parçası ve bi kaç koliye bakar...daha önce yaptın defalarca...toplanmak gerekirse yine toplanabilirsin...gitmek gerekirse gidebilirsin...güçlüsün sen...ama açtığım her kutu biraz daha bu eve yerleşme...biraz daha bu eve çakılıkalma...biraz daha uzak durma...biraz daha kimselerin gelmemesi....

benim ne zaman bi "ev"im olucak..."benim ev'im" . ..

en büyük hayalim...bi evim olsa...kocaman uzuuun bi masam olsa...herkesler bana uğrasa...ve ben hep herkesleri ağırlasam...keyifli yemekler yense o büyük uzun masada...keyifli sohbetler edilse...paylaşılsa ince zevkim...anlaşılsa...beğenilse...kalabalık olsam...bu hiç gerçekleşmicek mi yoksa....bundan korkarım....